Mobiel zijn we inmiddels zover, dat we hier prima (bepaalde) online applicaties op kunnen draaien. Voor mij is één van de waardevolste toepassingen Google Reader, de RSS reader van Google. Ik vind de user interface fantastisch; met name het per tien artikelen ‘marken as read’ zorgt ervoor dat je heel snel door je feeds heen kunt scannen. Behalve door de feeds die een paar regels van het artikel weergeven, steevast gevolgd door een ‘Lees meer’. Via je PC is dat nog wel te doen, dan open je het artikel gewoon binnen de website waar het feitelijk gepubliceerd is. Op je mobiele telefoon is het openen van zo’n website echter geen sinecure: het duurt vaak lang en je moet vervolgens door allerlei niet-relevante content heenscannen om bij het eigenlijke artikel te komen.
Als zo’n korte RSS feed bedoeld is als teaser, schiet het zijn doel op de mobiele telefoon voorbij: ik heb helemaal geen zin meer om het artikel te openen. Neem als voorbeeld een artikel van Dutch Cowboys: “Wetpaint’s politieke voorkeur voor Obama?“. Dit heeft als feed inhoud “Een online dienst die “doet” aan politiek? De wiki-dienst Wetpaint ‘lijkt’ er aan te doen.”. En vervolgens moet je doorklikken om het hele artikel te lezen. Ik ben echter nog op geen enkele manier getriggerd, en klik dus ook niet door.
Dus: óf de inleiding van een artikel wordt zo interessant (en lang) gemaakt dat je er per se op door wíl klikken, óf er zou een speciale ‘mobile’ RSS feed moeten komen, met altijd het hele artikel in de feed.

Het was me recentelijk gelukt om mijn Twitter status te distribueren naar verschillende sociale platforms als Facebook en Hyves. Inmiddels had ik het ook voor elkaar gekregen met MSN Messenger (via Messenger Plus! en het script rss2psm).
Volgende uitdaging was het uitlezen van mijn locatie vanuit Plazes, en die samen te voegen met mijn status uit Twitter. Dat leidde tot een herontdekking van Yahoo Pipes. Ik had dat al een tijd geleden uitgeprobeerd, en ik was niet erg onder de indruk. Maar ze hebben niet stilgezeten daar! Inmiddels is hun user interface een stuk verbeterd, en kun je er serieus mooie dingen voor elkaar krijgen. Het idee van Yahoo Pipes is dat je een bepaalde databron selecteert (een RSS feed, maar kan ook een database of een website zijn), en deze data gaat ‘mashen’. In mijn geval kwam dat neer op het volgende:

• Selecteer de RSS feed van Twitter met statusupdates
• Kies het meest recente bericht
• Sloop uit dit bericht het deel voor de dubbele punt (‘Tonsument zegt: …’) weg, zodat je alleen de status overhoudt
• Selecteer de RSS feed vanuit Plazes met locatie-updates
• Kies het meest recente bericht
• Voeg de Twitter status samen met de Plazes locatie en zet er nog een ‘@’ tussen
• Maak van die samengevoegde status tenslotte weer een RSS feed

Omdat Facebook en Hyves hun statusupdates uit een Twitter (en niet een standaard RSS) feed halen, moest die laatste RSS feed tenslotte weer ingelezen worden in een (andere, nieuwe) Twitter feed. Dat kan via Twitterfeed.
Ik hoef nu dus alleen maar mijn status te updaten via Twitter – de locatie wordt er automatisch aan toegevoegd. Op deze manier zijn de mogelijkheden natuurlijk eindeloos: je laatst gespeelde nummer van Last.fm aan je status toevoegen, je laatste del.icio.us item, etc.
Yahoo Pipes dus – ook (zelfs?) voor niet-techneuten een gemakkelijke tool om je ‘life te hacken’!

Via ReadWriteWeb liep ik tegen de site AideRSS aan. Het idee dat ik al een paar jaar geleden had, begint nu gerealiseerd te worden. Het idee is vrij eenvoudig: stuur een RSS feed waarop je je geabonneerd hebt niet direct door naar je RSS reader, maar laat eerst de relevantie van de individuele artikelen bepalen. Pas als een artikel relevant genoeg wordt bevonden, komt hij in de uiteindelijke (gefilterde) RSS feed terecht. AideRSS bepaalt hierbij de relevantie op basis van het aantal reacties dat er ‘rondom’ het artikel geplaatst is: niet alleen direct eronder, maar ook Digg en Del.icio.us worden geraadpleegd. Het uiteindelijke resultaat is nog vrij ‘grof’, maar het is al een behoorlijke verbetering ten opzcichte van de oorspronkelijke feed.
Zo kun je uit je bestaande feedreader alle feeds exporteren naar OPML, en vervolgens importeren in AideRSS. De resulterende feed kun je vervolgens weer binnen laten lopen in je feedreader (waarbij je je bestaande feeds natuurlijk verwijdert, anders krijg je artikelen dubbel binnen). Of je kunt je rechtstreeks abonneren op een zorgvuldig door ReadWriteWeb samengestelde AideRSS feed over een bepaald onderwerp, zoals Open Data.
Ik hoop dat AideRSS erin slaagt om de relevantie van een artikel nog beter te bepalen, bijvoorbeeld op basis van het aantal views. Uiteindelijk zullen dergelijke mechanismes hopelijk leiden tot minder information overload – het ‘gedwongen’ scannen van honderden artikelen per dag, waarvan een groot deel irrelevant is.
Volgende stap is het verwijderen van de doublures van de berichten die door alle weblogs zo snel mogelijk, maar klakkeloos worden doorgezet – zoals recentelijk rondom de overname van Yahoo door Microsoft.

Hoe moeten jouw vrienden op de diverse community-sites nog weten wat je op dat moment aan het doen bent, als je je status op al die sites individueel moet aanpassen? Onmogelijk om bij te houden, lijkt het. Niet meer, dank zij de RSS-ondersteuning die veel sites inmiddels bieden om je status automatisch aan te passen.
Ik heb besloten om zelf – tot er een beter alternatief is – Twitter te gebruiken om mijn status in aan te geven. En dan niet mijn ‘publieke’ Twitter account (dat is meer voor koffie- en borrelpraatjes), maar eentje speciaal voor mijn status en locatie. En vervolgens geef ik aan bij Hyves, Facebook, Plaxo (wat is de URL naar je persoonlijke Plaxo profiel?) en RealMee dat mijn status uitgelezen moet worden uit mijn RSS feed van Twitter. Althans, bij Hyves gaat dat niet via RSS, maar via hun net gereleasde API; je kunt het daar instellen via Oproer.com.
Ik zoek nu nog naar een manier op mijn Plazes locatie automatisch door te zetten naar Twitter, dan hoef ik mijn locatie ook niet meer handmatig in te vullen!

Groot was mijn vreugde toen ik er laatst achter kwam dat Sigmund, de wonderpsychiater uit de Volkskrant, zijn eigen website heeft. Wat dat betreft treedt hij in de voetsporen van Dilbert en Fokke&Sukke. Behalve dan het feit dat deze twee een RSS-feed hebben, en Sigmund niet.
Websites bezoeken doe ik natuurlijk al lang niet meer – dat is zo 1.0! Ik gebruik alleen nog applicaties als Google Reader, del.icio.us en Twitter; daar heeft Sigmund waarschijnlijk nog nooit van gehoord.
Vandaar dat ik maar eens aan de slag ging met RSS-feed creators. Robin Good schreef hier een helder artikel over. Eerst FeedYes geprobeerd – een hele simpele tool, en die slaagde er inderdaad niet in om een RSS feed te genereren van de Sigmund site.
Mijn tweede poging, via Feed43, was succesvoller. Het is wat Spartaanser (je moet enig inzicht hebben in het gebruik van ‘search patterns’), maar met een half uurtje had ik het voor elkaar. Vanaf nu dus dagelijks in mijn favoriete feed reader: http://feed43.com/sigmund.xml !
Update: die feed43.com updatet niet goed. Via Yme werd ik weer herinnerd aan Dapper, en die doet het veel eleganter en sneller. Nu dus Sigmund via mijn Dapper feed: http://www.dapper.net/services/sigmund.

Een nieuwe feature aan de zijkant van mijn blog: de RSS Tag Cloud. Ik heb van alle weblogs waarnaar ik refereer in de sidebar een tagcloud gemaakt van hun RSS feeds. Als je op een categorie klikt, zie je alle berichten van de weblogs, getagt met die specifieke categorie. De dienst komt van Tagcloud.com. Een soort Google Zeitgeist, maar dan over mijn eigen RSS feeds heen. Ik weet niet of het zinnig is, maar ik probeer het gewoon eens uit.