Covers zijn van alle tijden. In de meeste gevallen is een cover een slap aftreksel van het origineel, bedoeld om nog wat geld te verdienen aan wat ooit een hit was. Smaken verschillen, maar denk bijvoorbeeld aan “Sorry seems to be the hardest word” (Blue/Elton John), “Satisfaction” (Britney Spears/Rolling Stones), “My Generation” (Hillary Duff/The Who). Of Marti Pellow, voormalig leadzanger van Wet Wet Wet, die een cover CD met, jawel, hits van Wet Wet Wet uitbrengt.
Gelukkig zijn er ook covers die een beter resultaat opleveren dan het origineel. Ook weer arbitrair, maar bijvoorbeeld “Hey Joe” (Jimmy Hendrix/The Leaves), “Little Wing” (Sting/Jimmy Hendrix),  “Respect” (Aretha Franklin/Otis Redding).
Kenmerkend voor deze covers is dat er enige tijd zit tussen de originele opname en de cover. Maar in de tijden van “always on” en “always available” is deze barriere er blijkbaar niet meer. Neem “Crazy” van Gnarles Barkley. Nauwelijks heeft hij hier een hit mee, of het nummer wordt gecoverd door diverse artiesten. Vind de evolutie van dit nummer (en een paar briljante covers, waaronder een van Nelly Furtado) op Music For Kids Who Can’t Read Good. Het schijnt dat Paris Hilton het nummer ook wil gaan coveren. Ik houd mijn hart vast…

Ik berichtte een aantal weken geleden over Last.fm. Een nieuwe ontdekking die ik van de week deed, was Pandora. Het idee is vergelijkbaar: je kiest een artiest, en op basis hiervan speelt Pandora muziek van deze en aanverwante artiesten. Per nummer kun je kiezen of je het wat vindt of niet, zodat je persoonlijke radiostation steeds persoonlijker wordt. Daarnaast kun je nog kiezen uit de 20 meest beluisterde stations.
Lees verder →

Elysium heet de nooit uitgebrachte CD van Maggie’s Dream. Terwijl ik gisteren de post schreef, was ik toch maar weer gaan googelen. En toen kwam ik opeens bij een Yahoo Group rondom Maggie’s Dream uit, waar een verwijzing stond naar het unreleased album. Inmiddels heb ik de mp3’s dus in mijn bezit. En morgen staat ‘ie op mijn iPod!

Het moet een jaar of 12 geleden zijn toen ik de CD voor het eerst hoorde. Ik vroeg nog: “Is dit de nieuwe van Lenny Kravitz?”, maar dat bleek dus niet het geval. Maggie’s Dream heette de band. Funk rock, om de stijl te karakteriseren, maar dan met een topzanger, supermelodieën en goede teksten. En meerstemmige vocalen die aan Lenny Kravitz deden denken – niet voor niets bleek dat hij zijdelings iets met de band te maken had gehad. Veel winkels ben ik afgelopen, op zoek naar die CD, maar nergens was ‘ie te vinden. Bedenk dat dit nog vóór het Amazon-tijdperk was. In 1997 was ik in New York, en daar zag ik hem ineens in een obscuur platenwinkeltje liggen. Meteen gekocht natuurlijk, en grijsgedraaid. Jaren later werd er ingebroken in mijn auto. CD-wisselaar weg, inclusief mijn gekoesterde CD van Maggie’s Dream. Gelukkig waren CD’s inmiddels verkrijgbaar via het internet, en op die manier kreeg ik alsnog een vers exemplaar in mijn bezit. Inmiddels heb ik hem ‘geript’ dus de muziek blijft in elk geval bewaard.
Lees verder →

Eén van de dingen die niet zo goed werkten bij Last.fm was de integratie met de music players. Je kon muziek via Last.fm afspelen via Windows Mediaplayer, Winamp en iTunes, maar dat ging vaak mis.
Inmiddels heeft Last.fm zijn eigen player, en die werkt een stuk beter. Je hebt ook veel meer keuzemogelijkheden: je kunt nu direct muziek afspelen van vergelijkbare artiesten, óf op basis van (muziek) tags. Daarnaast kun je via de website een meer geavanceerde zoektocht starten naar je favoriete muziekstation.
De moeite van het downloaden waard!

Zondag zou het al gebeurd zijn; het duurde wat langer. Maar inmiddels is Last.fm weer in de lucht, na een behoorlijke respray. Audioscrobbler (zie ook mijn vorige post hierover) is geen afzonderlijke site meer, maar “powert” Last.fm. De site is helaas nog verschrik-ke-lijk traag (dat moet absoluut beter), dus ik heb er nog niet uitgebreid naar kunnen kijken. Veranderingen op het eerste gezicht: veel duidelijkere user interface, en (uiteraard!) de mogelijkheid om muziek te taggen.