Vorige week begaf mijn fiets het, na slechts een jaar dienst. Het was weliswaar een tweedehands, maar eerlijk gekocht bij een fietswinkel. Ik bracht de fiets weer terug naar de fietswinkel, Dr. Beyk aan de Overtoom in Amsterdam. Het euvel was direct duidelijk: de trapas moest vervangen worden. Ik liet mijn telefoonnummer achter, en zou teruggebeld worden zodra de fiets gerepareerd was.
Gisteren had ik een bericht op mijn voicemail, dat ik mijn fiets op kon komen halen. De rekening bleek vrij fiks: 61 euro. Toen ik het bonnetje kreeg, maakte de fietsenmaker me erop attent, dat hij een rekenfout had gemaakt, en dat het bedrag 59 euro was. Omdat ik er niet kon pinnen, moest ik langs een automaat. “Kom het geld anders in de loop van de week maar brengen”, zei de fietsenmaker. Ik antwoordde dat ik het geld direct ging halen, maar dat het me tegenviel dat de fiets al na een jaar kapot was. Dat vond hij zelf ook wel, dus hij wilde het bedrag wel verlagen naar 50 euro. Toen ik hem na terugkomst de 50 euro gaf, gaf hij me nog eens 16 euro terug. Het zat hem toch niet lekker, dat die fiets zo snel stuk was gegaan, dus hij wilde alleen de materiaalkosten verrekenen.
Dat noem ik nog eens klantgericht! Als klap op de vuurpijl suggereerde de fietsenmaker me nog om een dezer dagen langs te komen om mijn achterband op te laten pompen – omdat die toch wel wat leeg was. Mijn favoriete fietswinkel: Dr. Beyk, Overtoom, Amsterdam.