Het virtuele WK

Het WK is voor Nederland helaas alweer afgelopen, dus moeten we ons maar richten op andere interessant aspecten van de titelstrijd. Twee jaar geleden, tijdens het EK, kwam ik hem al tegen, maar hij is er nog steeds: Virtual Replay van de BBC. Hierbij worden de doelpunten van de wedstrijden in groot detail ‘gevirtualiseerd’ met behulp van animaties. Hierdoor kun je deze hoogtepunten van de wedstrijd vanuit alle hoeken en standen nog een keer terugspelen. Zodat je op honderd verschillende manieren kan genieten van het briljante doelpunt van Argentinië tegen Servië-Montenegro.

Powers of Ten

Vorig jaar blogde ik over een uitzending van Zomergasten met Robbert Dijkgraaf, hoogleraar natuurkunde in Amsterdam. Eén van de filmpjes die in die uitzending getoond werden, was Powers of Ten. Het filmpje beschrijft de wereld in machten van 10. Het begint bij een picknickend stel op een grasveld, een zoomt steeds verder uit, tot ver voorbij het Melkwegstelsel. Vervolgens wordt ingezoomd tot op atomair niveau. Briljant, en dat voor een filmpje uit ’77!
[gv data=”4i6B7HzijSo”][/gv]
(Via deze site)

Voetbalfilmpjes

Dat het WK voetbal inmiddels bijna een week oud is, zal niemand zijn ontgaan. Dat leidt meteen tot een bombardement aan voetbalfilmpjes. Veel van die filmpjes hebben betrekking op Ronaldinho, toch wel dé voetbalheld van dit moment. Tag er op YouTube bijvoorbeeld maar eens naar. Zo ontstaan op diens beurt weer mashups of remixes van verschillende voetbalfilmpjes, bijvoorbeeld deze van Ronaldinho met ”onze” Davids.
[gv data=”HBAFxb_MgyI”][/gv]
Maar dan gaan we uiteindelijk voorbij aan onze Amsterdamse burgervader, die opeens ook heel prima een balletje blijkt te kunnen trappen!

Ricky Gervais casht op zijn podcast

Na twaalf afleveringen is het voorbij met de podcast van Ricky Gervais en zijn twee sidekicks, Stephen Merchant en Karl Pilkington. Althans, met de gratis en kennelijk slechts door Positive Internet gesponsorde afleveringen. Vanaf nu moet er betaald worden voor het luisteren naar het gewauwel van de drie Britse helden.
En dat blijkt nogal een Spartaanse opgave, om je te abonneren op Season 2. Volgens de site van Ricky zijn er twee mogelijkheden: downloaden via Audible.com, of via iTunes. Direct al blijkt dat er een prijsverschil is: bij iTunes betaal je €1,95 per aflevering, terwijl dit bij Audible “slechts” $1,95 is. En waar je in het laatste geval ook nog eens vier afleveringen voor de weggeefprijs van $6,95 kunt kopen.
Ik koos dus voor Audible. Vervolgens lijkt het alsof je lid moet worden van Audible, wat nog eens $9,95 per jaar kost. Als bonus krijg je daar een ingewikkeld credit-systeem bij. Maar dat hoeft helemaal niet; je kunt de downloads ook gewoon kopen zonder lid te worden. Ik koos voor het laatste.
Dan is de vraag natuurlijk: hoe download ik de episodes? De site vertelt me dat dit heel handig gaat als je iTunes hebt (de andere optie is een downloadmanager van Audible installeren). Maar als ik uiteindelijk op de plek kom waar ik kan downloaden (door een pdf-handleiding te lezen!) blijkt dit toch niet echt goed te werken: ik moet een .pl (Perl?) file wegschrijven naar disk. Daarnaast wil ik eigenlijk helemaal niet telkens naar de site om een episode te downloaden. Ik heb iTunes op mijn Mediacenter geïnstalleerd, en die haalt eens per dag mijn Podcasts op. Het enige wat ik vervolgens hoef te doen is mijn iPod koppelen aan mijn Mediacenter, en de Podcasts worden automatisch op mijn iPod gezet.
Gelukkig zie ik ver weggestopt op de site ook nog iets over Podcasts vermeld – daar kun je alleen over lezen als je je aangemeld hebt. En daar wordt mij gewoon een linkje aangeboden waarmee ik de Ricky Gervais Show – net als voorheen – als Podcast kan downloaden. Ik ben gered! Kost een paar centen, maar ik kan ’s morgens naar mijn werk weer genieten van Karl die zich inleeft in de gedachten van een worm.

Format C: op je iPod?

RIAA iPodOp nu.nl las ik dat de RIAA, overkoepelende organisatie van Amerikaanse platenmaatschappijen, adviseert om een iPod vóór doorverkoop leeg te maken. Dit omdat naar oordeel van de RIAA copyright wordt geschonden als er nog muziek op de iPod staat. Hierbij gaat de RIAA ervan uit dat de gebruiker zijn eerlijk gekochte CD’s heeft geconverteerd naar mp3, en deze op zijn iPod heeft gezet. Maar zo gaat het natuurlijk lang niet altijd. Tegenwoordig download je mp3’s rechtstreeks bij iTunes en naar je iPod. En ik kan me toch niet voorstellen dat het verkopen van je iPod met eerlijk gekochte muziek erop strafbaar is. Dan zou je ook een CD moeten bekrassen wanneer je hem tweedehands aanbiedt, of een cassettebandje vantevoren wissen. Lijkt me niet de bedoeling.
Tegelijkertijd klaagt de NVPI, brancheorganisatie voor de entertainmentindustrie, dat de CD- (en DVD-)verkoop schikbarend terugloopt. Ook dit valt – deels – te wijten aan het illegaal downloaden van muziek.
Wanneer realiseren RIAA en NVPI zich dat het traditionele businessmodel van de platenverkoop op zijn laatste benen loopt? Waarom vechten zij nog steeds tegen een trend die niet meer te stoppen is? Breedband is hier; content gaat steeds minder via ‘brick&mortar’ en steeds meer via ‘one click’. Bouw een solide business- en revenue model rondom het downloaden van content. Consument zijn best bereid te betalen voor gedownloade content – als het maar duidelijk en makkelijk is. Kijk maar naar het enorme (en misschien niet verwachte) succes van iTunes. Embrace the new; don’t fight change!

Hoe actueel is de EPG?

De Elektronische Programmagids – EPG – wordt hét middel om (in de toekomst) te navigeren door het oerwoud van televisiekanalen dat op ons afkomt. De EPG moet voor televisie de rol gaan spelen die Google voor internet speelt.
Zelf gebruik ik de EPG op mijn Mediacenter om programma’s op te nemen. Handig voor bijvoorbeeld De Wedstrijden (de “Studio Sport op Talpa”). Om twee redenen is de EPG hiervoor ideaal. Ten eerste omdat het de mogelijkheid biedt niet één aflevering op te nemen, maar automatisch de hele serie. Zo worden alle wedstrijden uit de Eredivisie netjes op mijn harde schijf opgenomen. Hetzelfde kan natuurlijk gelden voor een televisieserie als 24 of Desperate Housewives, al naar gelang je persoonlijke voorkeur.
Een tweede evidente voordeel is de mogelijkheid om De Wedstrijden op te nemen, en de analyses van Gullit én de reclames te skippen. Ik begin tegenwoordig met kijken om half acht (als de uitzending al een half uur bezig is), en ben precies klaar met kijken als de uitzending ten einde is. Heb ik geen enkele reclame hoeven bekijken.
Er treedt met die EPG echter één irritant probleem op: de uitzending eindigt over het algemeen later dan de EPG aangeeft. Hierdoor mis ik telkens de laatste paar minuten van de uitzending. De enige manier (die ik heb gevonden) om dit te voorkomen, is het eropvolgende programma óók op te nemen. Maar dit gaat natuurlijk mis als je een hele serie opneemt – het programma dat op de serie volgt wisselt over het algemeen.
Heeft iemand een oplossing voor mijn probleem? Een betere EPG? Suggesties zijn van harte welkom!

De Ricky Gervais Show: Een podcast die er toe doet

Ricky GervaisEen paar maanden geleden volgde ik op Marketingfacts het bericht van Anders Floor over Podcasten en de reactie die dit opriep. “Wat moet ik in godsnaam met “Podcasting”?”, vroeg Anders zich af. Ik was het helemaal met hem eens. Een aantal keer heb ik naar de Daily Source Code geluisterd, maar het kon me niet echt boeien – misschien de verkeerde afleveringen beluisterd.
Sinds kort heb ik echter een reden om me te abonneren op een Podcast: The Ricky Gervais Show. Ricky Gervais is vooral bekend als David Brent in de Britse sitcom The Office. The Office is de grappigste serie die ik de afgelopen jaren gezien heb, bijvoorbeeld te bestellen via Amazon.
De Ricky Gervais show is een podcast waarin Steve Merchant, Karl Pilkington en hijzelf een half uur lang onzin vertellen over onzinnige onderwerpen. Karl’s humor is zo droog als de Sahara, en leidt vaak tot een karakteristiek demonisch lachje van Ricky. Hardop lachend fiets ik tegenwoordig naar mijn werk.
Inmiddels is de Podcast – naar eigen zeggen – ’s werelds nummer 1 – hoewel niet meteen blijkt op welk gebied. In ieder geval de moeite van het beluisteren meer dan waard!

In de mix: Mediacenter, iTunes en Icecast

iTunesOplossingen worden geboren vanuit frustratie. Ik heb veel CD’s, en had een aantal daarvan omgezet naar mp3. Op mijn werk maak ik gebruik van iTunes om naar mijn muziek te luisteren, dus ik had mijn mp3’s op mijn laptop op het werk gezet. Totdat ik een Mediacenter had gebouwd, en besloten had om mijn muziek op één plaats digitaal op te slaan – namelijk op het Mediacenter. Daarmee was het onmogelijk geworden vanaf mijn werkplek naar mijn muziek te luisteren. Dat vroeg om een oplossing.
Als eerste installeerde ik Icecast (een variant van Shoutcast) op mijn Mediacenter. Hiermee is het mogelijk om van ‘buiten’ toegang te krijgen tot mijn mp3’s op mijn Mediacenter. De muziek wordt hierbij niet gedownload, maar gestreamd door de URL naar de mp3 op te vragen.
Vervolgens installeerde ik iTunes op mijn Mediacenter, en liet ik deze een bibiotheek opbouwen van al mijn muziek. Deze bibliotheek exporteerde ik als XML file. In deze XML file staan alle mp3’s met een referentie naar de directory waar ze te vinden zijn. In de XML file verving ik deze directory door de URL die door Icecast afgevangen wordt.
Tenslotte importeerde ik op mijn werk de geëxporteerde XML file. Als resultaat kan ik nu vanaf mijn werk luisteren naar de mp3’s die ik op mijn Mediacenter thuis heb opgeslagen.
Omslachtig, maar het werkt wél. Mocht iemand een eenvoudiger oplossing weten, dan houd ik me aanbevolen!

Napster legt manco iTunes bloot

Napster adAlthans, dat proberen ze. Sinds Napster zijn doorstart maakte, woedt er een strijd tussen Napster en Apple iTunes. Ze kozen voor een verschillend business model. iTunes verkoopt downloads voor $99c per nummer, terwijl Napster To Go voor $14,95 per maand ongelimiteerd toegang tot downloads biedt.
Napster komt op zijn site met een nogal arbitraire vergelijking tussen de beide pricing modellen. Daarnaast zijn er nog de onafhankelijke sites, die zowel het model van iTunes als dat van Napster afkraken. Met name omdat muzikanten nauwelijks méér verdienen dan toen ze onder contract van een platenlabel stonden. “With iTunes I don’t feel guilty when I download music – Apple and the record labels handle the screw job for me”. Uiteraard gaat dat voorbij aan de Long Tail: het feit dat muzikanten die voorheen überhaupt geen platencontract konden krijgen, nu tóch geld kunnen verdienen aan hun muziek.
Maar dat Napster ver gaat in het ‘blootleggen’ van iTunes’ tekortkomingen, bewijst dit filmpje.