Voor wie het nog niet wist: het copyright moet plaats maken. Copyright stamt uit de tijd van boeken, platen en films. Tastbare media dus. Met de opkomst van het internet gingen de distributiemethoden van deze media volledig overhoop, met name door de opkomst van peer to peer netwerken als Napster, Kazaa en Grokster. De uitgevers en distributeurs hobbelden er achteraan, en boekten incidentele succesjes met het verbod op deze applicaties.
Tegelijkertijd ontstond er een tegenbeweging: Creative Commons. In het kort komt het op het volgende neer. De gebruiker mag

• het werk van iemand anders kopiëren, verspreiden, tonen en op- en uitvoeren
• afgeleide werken maken
• gebruik maken van het werk voor commerciële doeleinden

mits de gebruiker de oorspronkelijke naam vermeldt én bij verspreiding de licentievoorwaarden kenbaar maakt.
In het novembernummer (2004) van Wired is een CD opgenomen met stukken van bekende artiesten (Beastie Boys, David Byrne, maar ook DJ Danger Mouse). Omdat deze stukken onder Creative Commons licensing zijn uitgebracht, mogen ze vrijelijk gedeeld worden, en mogen de samples hergebruikt worden.
Van Creative Commons gaan we de komende tijd nog veel horen! Ten overvloede meld ik nog maar even dat de teksten, plaatjes, enz. op mijn eigen site ook onder de Creative Commons licentie vallen.

Eén van de meest innovatieve albums die ik de laatste tijd heb gehoord is de Grey Album van DJ Danger Mouse. “Nooit van gehoord?”, hoor ik? Dat kan kloppen, want het album is nooit in de winkel verschenen. Het is een mix die DJ Danger Mouse (overigens producent van het meest recente Gorillaz album) heeft gemaakt op basis van tracks van de Black Album van Jay-Z en de “White Album” van de Beatles. Er zijn ooit 3000 ‘promo copies’ van verschenen, maar die moesten op last van EMI en Sony direct uit de handel genomen worden. Het ‘kwaad’ was echter al geschied, en MP3 circuleren op de reguliere downloadkanalen. Inmiddels, na een hoop ophef, doen EMI en Sony minder moeilijk, en mag het album ‘veilig’ online staan.
De Grey Album is een overdonderende combinatie van hip-hop raps en jaren-60 melodieën. Mocht je het nummer Encore kennen (recentelijk geremixt met Numb van Linkin Park), dan zul je van je stoel geblazen worden als er een instrumentatie van “Glass Onion” en “Savoy Truffle” en een vette drumlaag onder gezet worden. De (geringe) moeite van het opsporen op internet meer dan waard!

Bij Van Leest is de CD Storyville van Robbie Robertson in de “3 voor €15”. Al jaren geleden had ik zijn zelfgetitelde CD gekocht, en dat was altijd al één van mijn favorieten.
Voor degenen die Robbie Robertson niet kennen: in de jaren 60 was hij één van de bandleden van The Band. Na die tijd werd het stil rondom hem, maar in 1987 had hij een hit met “Somewhere down the crazy river”. Samen met nummer als “Fallen angel” en “Showdown at big sky” én met medewerking van artiesten als Bono en Peter Gabriel is zijn solodebuut op zijn minst geslaagd te noemen.
Storyville is de opvolger, alweer uit 1991. Hij gaat hier door op de weg die hij met zijn eerste album had ingezet. Volgens Amazon “this 1991 successor finds Robertson once more rooting his songs in the Deep South, taking its title from New Orleans’s fabled red-light district–the symbolic birthplace for of jazz. These songs evoke the Crescent City in the recurrent second-line rhythms, warm horn choruses, and choral call-and-response of the arrangements, while Robertson’s unvarnished but indelible baritone and yearning falsetto testifies on the preachers, con men, drifters, and star- crossed lovers of his well-crafted songs.”
Voor 5 euro meer dan de moeite van het kopen waard!