Het moet een jaar of 12 geleden zijn toen ik de CD voor het eerst hoorde. Ik vroeg nog: “Is dit de nieuwe van Lenny Kravitz?”, maar dat bleek dus niet het geval. Maggie’s Dream heette de band. Funk rock, om de stijl te karakteriseren, maar dan met een topzanger, supermelodieën en goede teksten. En meerstemmige vocalen die aan Lenny Kravitz deden denken – niet voor niets bleek dat hij zijdelings iets met de band te maken had gehad. Veel winkels ben ik afgelopen, op zoek naar die CD, maar nergens was ‘ie te vinden. Bedenk dat dit nog vóór het Amazon-tijdperk was. In 1997 was ik in New York, en daar zag ik hem ineens in een obscuur platenwinkeltje liggen. Meteen gekocht natuurlijk, en grijsgedraaid. Jaren later werd er ingebroken in mijn auto. CD-wisselaar weg, inclusief mijn gekoesterde CD van Maggie’s Dream. Gelukkig waren CD’s inmiddels verkrijgbaar via het internet, en op die manier kreeg ik alsnog een vers exemplaar in mijn bezit. Inmiddels heb ik hem ‘geript’ dus de muziek blijft in elk geval bewaard.

Maggie’s Dream heeft maar een paar jaar bestaan. De lead singer, Robi (Draco) Rosa, uit Puerto Rico, ging begin jaren 90 al solo. Voordat hij bij Maggie’s Dream kwam, zat hij in een jongensbandje genaamd Menudo. In Europa nauwelijks bekend, maar in Zuid-Amerika razend populair. Met als belangrijkste exponent Ricky Martin. Later heeft Robi Rosa nog wat nummers voor Ricky Martin geschreven, waarvan Living La Vida Loca de bekendste is.
Maar laat je hierdoor niet van de wijs brengen. Zijn eigen muziek is veel ‘dieper’. in 1994 kwam zijn solo-CD ‘Frio‘ uit. Spaanstalig, maar dat heeft (voor de niet-spaanstaligen) geen invloed op de intensiteit van de muziek. Deze CD werd in 1996 gevolgd door ‘Vagabundo‘, een vrij donkere CD, neigend naar grunge. Inmiddels had hij de teksten van Frio in het Engels vertaald, en kwamen deze op de CD ‘Songbirds and Roosters‘ uit. Vanwege de taal toegankelijker, en een absolute aanrader. ‘Como me acuerdo‘ was een greatest hits tussendoortje, maar inmiddels is sinds een jaar ‘Mad Love‘ uit. Deze CD bestaat uit zowel Spaanstalige als Engelstalige nummers, heeft een jazzy feel, en doet in sommige opzichten denken aan Sting. Maar wat mij betreft beter.
Dit is muziek die je gehoord moet hebben. Mijn frustratie: Maggie’s Dream heeft nog een tweede album opgenomen, maar dat is nooit officieel uitgebracht. Er circuleren opnamen van deze CD, waarvan ik inmiddels vier nummers heb weten te achterhalen. Ik zou er veel voor over hebben om ook aan de resterende nummers te komen. Iemand??